Jeszcze tylko jeden dzień

Jeśli można przeżyć zawał serca w wieku 24 lat, to ja mam go już za sobą.
Bo myślę, że to ukłucie w klatce piersiowej, połączone z dużym bólem i niemożliwością złapania oddechu, tym właśnie było.

Weszłam ja sobie na swój rachunek bankowy, by zapłacić rachunki.
Zbierałam się do tego dwa dni, gdyż albowiem potencjalny widok stanu mojego konta wydawał mi się niezbyt przyjemny. Delikatnie określając...

I patrzę sobie

a tam

12 zł!

Słownie: dwanaście złotych, polskich nowych...
18 października. Kilkanaście dni do wypłaty.

Dżizas...

Dopiero gdy pozbierałam się z podłogi, zobaczyłam, że to nie mój stan konta tylko tzw. "blokady", czyli pieniądze, które już gdzieś zapłaciłam, ale jeszcze gdzieś nie spłynęły.

Uffffff......

Ogromny kamień spadł mi z serca, wywalając dziurę w mojej podłodze i sufitach sąsiadów tak ze trzy piętra niżej.

A teraz włączam sobie to:


i zaczynam myśleć tylko o przyjemnych rzeczach:
- o tym, że muszę jeszcze tylko przetrwać jutrzejszy dzień w pracy,
- spakować kiciura z całym jego majdanem i oddać go w ręce wspaniałej i zawsze chętnej do pomocy Kobiety o Wielkim Poczuciu Humoru,
- odbyć jedną okropną rozmowę, w której wyjdę na Świnię Miesiąca, jeśli nie Kwartału... (bo nie umiem załatwiać spraw po ludzku, nie umiem no i tyle),
- i o tym, że przez cztery dni mogę mieć wszystko w nosie,
- że nie popełnię w tym czasie żadnej tfu..rczości, no prawie żadnej,
- że przez cztery dni będę jadać regularne posiłki, a przede wszystkim pyszne obiady mojej mamy :)
- że przez cztery dni nie będę myśleć o swoich problemach, a zajmę się problemami innych,
- i spotkam się z moimi braciszkami, których nie widziałam jakąś wieczność...

I na cztery dni będę mentalnie tak daleko stąd, jak tylko się da.
Jeszcze tylko jeden dzień :)